به گزارش خبرنگار گروه علم و فناوری خبرگزاری آگاه از «ساینس آلرت»، نیم قرن از بازگشت برنامه فضایی آپولو می‌گذرد و نمونه‌های اولیه ماه دانشمندان را تقریبا گیج کرده است.

پروژه فضایی آپولو یکی از پروژه‌های فضایی ناسا بود که تلاش می‌کرد تا نخستین انسان را روی سطح کره ماه فرود بیاورد. بعضی از این سنگ‌ها بیش از ۳ میلیارد سال قدمت دارد.

این سنگ‌ها در حضور میدان مغناطیسی قوی مانند میدان زمین به‌وجود آمده‌اند. مطالعات نشان می‌دهد کره ماه نیروی مغناطیسی ندارد. همچنین خلی کوچک و متراکم است و تا

قسمت هسته منجمد شده است. چند میلیارد سال پیش، هسته آن امکان داشت کمی مذاب بوده باشد.

مواد درون ماه به‌طور دائم با مواد رسانای الکتریکی برخلاف زمین نمی‌چرخد و میدان ژئومغناطیسی تولید نمی‌کند. بعضی از دانشمندان براین باورند که ماه بیش‌تر تکان می‌خورد و

باعث می‌شود مایع در گوشته برای مدت طولانی مدت از بین برود. شهاب‌سنگ‌های ثابت می‌توانند انرژی ماه را نیز افزایش می‌دهد.

در این مطالعات نشان داده شده که تکه‌هایی از سطح ماه در معرض انفجارهای کوتاه مدت فعالیت مغناطیسی شدید قرار دارند. همچنین در این مطالعه اخیر، دو نفر از دانشگاه

استنفورد و براون در ایالات متحده، مدلی را نیز ارائه کردند که چگونگی شکل‌گیری این میدان‌های کوتاه‌مدت، اما قدرتمند را نیز توضیح می‌دهد.

مطالعات نیز نشان می‌دهد تقریبا یک میلیارد سال اول وجود ماه، هسته آن خیلی داغ‌تر از گوشته نبود و این به آن معناست که گرمای درون ماه جایی برای پراکندگی ندارد و این امر

باعث حرکت مواد مذاب می‌شود. تکه‌های سبک‌تر و داغ‌تر تا زمانی‌که سرد شوند، بالا می‌روند. قطعات متراکم‌تر و سردتر تا زمانی‌که گرم شوند فرو می‌روند.

انتهای خبر/11566/