به گزارش خبرنگار حوزه تئاتر گروه فرهنگ و هنر خبرگزاری آنا، هفدهمین جشنواره سراسری تئاتر مقاومت که از  بیست و پنجم آذرماه به دبیری  حمید نیلی و به همت انجمن تئاتر انقلاب و دفاع مقدس و  بنیاد فرهنگی روایت فتح به دو شیوه زنده و آنلاین  آغاز شده بود  شب گذشته با معرفی برگزیدگان به کار خود پایان داد.

نمایش «کجایی ابراهیم» به نویسندگی و کارگردانی «لیلی عاج» یکی از آثار به نمایش درآمده در این جشنواره بود. کارگردان این تئاتر در گفتگو با خبرنگار خبرگزاری آنا با اشاره به این که «کجایی ابراهیم» نگاهی دراماتیک به آخرین ساعات زندگی شهید ابراهیم هادی و ترکیب آن با مؤلفه‌های امروزی است افزود:  طبیعی است که برای نگارش این  نمایشنامه، علاوه بر کتاب‌ها و مستندات  تخیل و نگاه خودم دخیل بوده است تا رخدادهای نمایش رنگ دراماتیک بگیرد. البته این تخیل از آرمان‌ها، ارزش‌ها و ویژگی‌های فردی شهید هادی دور نیست و با آن منافاتی ندارد.

نسبت شهدای کانل کمیل و دنیای امروز ما

عاج اظهار کرد: «کجایی ابراهیم» روایتگر آخرین ساعات زندگی این شهید بزرگوار و جانفشانی او و یارانش در کانال کمیل است که با زندگی یک جوان در سال 1399 پیوند می‌خورد، بنابراین مؤلفه‌های امروزی هم در آن پررنگ است. من معتقدم که هر رخدادی باید با زمانه امروز ما نسبتی برقرار کند و  برای اجرای نمایشی فرآوری شود. شخصیت جوان امروزی این نمایش شاکی است و پرسش‌های زیادی دارد و هر کدام از شهدای گردان کمیل به موازات اتفاقاتی که رخ می‌دهد، پاسخ پرسش‌های او را می‌دهند.

وی افزود: او می‌خواهد شهید هادی را بیشتر بشناسد، پدری دارد که کارگر یک کارخانه بوده و خودکشی کرده است. این پدر در نوجوانی و کودکی همسایه دیوار به دیوار خانه ابراهیم بوده و با هم رفیق بودند و خودکشی این پدر باعث می‌شود که این پسر خیلی حیران و سرگردان باشد. ولی می‌داند که همیشه پدرش از یک رفیق صحبت کرده است که هسته اصلی این نمایش را تشکیل می‌دهد.

 آشنایی با شهید ابراهیم هادی

عاج در پاسخ به این پرسش که برای برای نگارش متن نمایشنامه از چه منابعی استفاده کرده است نیز گفت: من این نمایشنامه را سال گذشته برای جشنواره اقتباسی گام دوم که اداره کل ارشاد مشهد برگزار ‌کرد  نوشتم. یک سری کتاب  از زندگی شهدا معرفی شده بود که یکی از آنها کتاب معروف «سلام بر ابراهیم» درباره شهید  ابراهیم هادی بود که شاکله اصلی مستندات این نمایشنامه را تشکیل می‌داد. خوشبختانه این نمایشنامه در آن جشنواره رتبه اول نمایشنامه‌نویسی را کسب کرد؛ آنجا امکان آشنایی با خانواده شهید هادی اتفاق افتاد این ارتباط برای اجرا خیلی به من کمک کرد.

 این نویسنده و کارگردان تئاتر عنوان کرد: راستش در همان زمان،  من دو جلد کتاب  «سلام بر ابراهیم» را یک بار خیلی روزنامه‌ای خواندم، بعد از آن چندعنوان کتاب دیگر هم با موضوع خاطرات شهدا و ایثارگران خواندم. مرتب با خودم می‌گفتم یک بار دیگر «سلام بر ابراهیم» را بخوان و  ببین چه عناصر دراماتیک و جذابی برایت دارد؟

وی افزود: برداشت مهمی که من داشتم این بود که ابراهیم هادی اهل خودنمایی نیست. در بزنگاهی مهم  و در حالی که رسماً سمت فرماندهی ندارد اما همه می‌پذیرند که فرماندهی کند. او نه فرمانده گردان است، نه معاون گردان است و نه تجربه ویژه نظامی دارد، اما چون فرماندهان گردان شهید می‌شوند، او ناخودآگاه  این فرماندهی را می‌پذیرد و عملکردش خیلی درخشان است.

بهترین‌بودن بدون خودنمایی؛ ویژگی مهم شهید هادی

کارگردان تئاتر «کجایی ابراهیم» اظهار کرد: فکر کردم این می‌تواند یک ویژگی  مهم باشد. این که در بزنگاه‌های دشوار چگونه می‌توان بهترین عملکرد و بهترین تصمیم را  گرفت، آن هم  بدون خودنمایی! آنجا دیگر عرصه‌ای برای خودنمایی نمانده چون کانال سقوط کرده، همه گردان شهید شده‌اند و چیزی تا شهادت نمانده اما در آن لحظات اندک، شهید هادی بدون توجه به جذابیت‌های دنیوی بهترین عملکرد را دارد و این خیلی برای من مهم است که چگونه می‌شود بهترین عملکرد را بدون خودنمایی داشت.

 وی گفت: فکر کردم که این می‌تواند به یک ویژگی دراماتیک تبدیل شود؛ آن هم با توجه به در شرایط فعلی اقتصادی و مشکلاتی که مردم و به ویژه کارگران دارند. برای من بیش از هرچیز کارگران و موضوعات کارگری، عنصر مهم و جذابیت هر نمایشی است. این یک دغدغه شخصی‌ است. با خودم فکر می‌کردم حالا با چنین کاراکتری که ابراهیم هادی دارد، اگر در زمانه ما زنده بود و مثلاً در فضای مجازی فعال بود چه چیزهایی پست می‌کرد؟

این کارگردان تئاتر اظهار کرد: اگر یک کسی مثل ابراهیم هادی که به‌هرحال تحصیلات داشت، معلم و ورزشکار هم بود، الان نفس می‌کشید و بعد از عملیات والفجر مقدماتی زنده می‌ماند، برای کارگران بیکار شده چه کار می‌کرد و همه این پرسش‌ها، کم‌کم هسته اولیه نمایشنامه «کجایی ابراهیم؟» را شکل داد.

 وی افزود: به نوعی من به دنبال دغدغه‌های ابراهیم هادی در سال 99 بودم و می‌خواستم او را به سال 99 بیاورم. «ابراهیم»ی که ما فهم کردیم؛ «ابراهیم»ی بود که به فکر همه فکر می‌کرد، الّا خودش. به نظر می‌رسد آن شخصیت اگر الان بود، با حفظ اصول و ارزش‌ها حتماً از حقوق کارگران دفاع می‌کرد و حتماً از سفره خالی مردم حرف می‌زد.

انتهای خبر/1687/