بررسی حقوقی یک اشتباه؛ استقلال در ماجرای کاریله بازنده است!

به گزارش آگاه معاون حقوقی باشگاه استقلال با انتشار بیانیه ای در یکی از خبرگزاری ها درباره قرارداد استقلال و کاریله توضیحاتی ارائه کرده است.

وقتی خبرورزشی نوشت احتمال جریمه استقلال به دلیل شکایت موکلان و مدیران برنامه فابیو کاریله وجود دارد، استقلال با قاطعیت این خبر را تکذیب کرد و به فاصله چند روز، خبرگزاری دیگری هم مدعی شد کاریله از استقلال غرامت می گیرد و این بار معاونت حقوقی باشگاه پاسخی به این ادعا داد.

به همین بهانه، نگاه دوباره ای داریم به ماجرای استقلال و کاریله؛

در قرارداد استقلال و فابیو کاریله دقیقا این بند نوشته شده است، روالی که در اکثر قرارداد های خارجی وجود دارد:

“This Contract shall take effect upon signing and will be formally registered with the League Organization of the Iranian Football Federation at the designated time.”
ترجمه؛ این قرارداد از زمان امضا لازم‌الاجرا خواهد بود و زمان مقرر به‌طور رسمی نزد سازمان لیگ فدراسیون فوتبال ایران به ثبت خواهد رسید.

باشگاه استقلال پس از توافق با فابیو کاریله، نسخه‌ای از قرارداد را برای او ارسال کرده و این مربی پس از امضا، قرارداد را بازگردانده و اعلام آمادگی برای ورود به ایران کرده است. با این‌ حال، پس از انتشار خبر توافق، موضع رسمی باشگاه استقلال دچار تغییر شده و اعلام شد قرارداد از نظر حقوقی فاقد اعتبار است. این در حالی‌ است که معاون حقوقی باشگاه، با استناد به مفاد قرارداد، از رعایت کامل ضوابط قانونی سخن گفته اما نظرات حقوقی متفاوتی نیز مطرح شده که به تفسیر دیگری از مفاد قرارداد می‌پردازند و اعتبار آن را محل تردید می‌دانند.

۱. اعتبار حقوقی امضای قرارداد بر مبنای مقررات فیفا:

مقررات فیفا در خصوص وضعیت و انتقال بازیکنان (FIFA RSTP) و رویه‌های اتاق حل اختلاف فیفا (DRC) تأکید دارند که امضای یک قرارداد میان باشگاه و مربی/بازیکن، به‌صورت اصولی به منزله ایجاد رابطه حقوقی الزام‌آور است.
 • اصل “Pacta sunt servanda” (قراردادها لازم‌الاجرا هستند) یکی از اصول بنیادین در رویه‌های فیفا است.
 تجربه پرونده‌های مشابه در DRC نشان داده که اگر قرارداد دارای امضای طرفین باشد، بدون نیاز به ثبت، الزام‌آور تلقی می‌شود، مگر شرط تعلیقی مشخصی در قرارداد درج شده باشد.

۲. تفاوت میان “لازم‌الاجرا بودن” و “ثبت اداری”:

در بند مورد اشاره، عبارت “shall take effect upon signing” بیانگر این است که اثر حقوقی قرارداد بلافاصله پس از امضا آغاز می‌شود. در مقابل، بخش دوم جمله “will be formally registered…” یک فرآیند اداری و مکمل است که تأثیری در نفس اعتبار قرارداد ندارد.
  حتی اگر ثبت در فدراسیون انجام نشود تا زمانی که شرطی صریح مبنی بر معلق بودن اعتبار قرارداد تا زمان ثبت ذکر نشده باشد، قرارداد الزام‌آور است.
  عرف حقوق بین‌الملل ورزشی، ثبت را به‌عنوان روندی اداری تلقی کرده و نه شرط تحقق قرارداد.

۳. نقض یک‌جانبه قرارداد از سوی باشگاه و پیامدهای آن:

چنانچه باشگاه استقلال پس از امضای قرارداد توسط مربی از اجرای آن سرباز زند، این اقدام در چارچوب مقررات فیفا به‌عنوان نقض قرارداد بدون دلیل موجه شناخته خواهد شد.
  در چنین شرایطی، مربی حق دارد با طرح شکایت در فیفا، تقاضای خسارت کند.
  در رویه فیفا، باشگاه‌هایی که بدون دلیل موجه قرارداد امضاشده را اجرا نکرده‌اند، ملزم به پرداخت غرامت، گاهی با ضریب افزوده، شده‌اند.

۴. بار اثبات بی‌اعتباری بر دوش باشگاه است:

بر اساس قواعد عمومی قراردادها، زمانی که قراردادی به‌صورت دوطرفه امضا می‌شود، اصل بر اعتبار و الزام‌آور بودن آن است.
 • اگر باشگاه استقلال مدعی است که قرارداد هنوز لازم‌الاجرا نشده، باید مستنداتی مبنی بر وجود شرط تعلیق حقوقی یا شروط فسخ معتبر ارائه دهد.
 • عدم وجود چنین شرطی در متن قرارداد یا نبود شواهد روشن در این زمینه، دفاع باشگاه را در فرآیند دادرسی بسیار دشوار خواهد کرد.

با توجه به مفاد بند مورد بحث و رویه‌های رایج در نهادهای حقوقی فیفا، به‌ویژه DRC، قرارداد میان باشگاه استقلال و فابیو کاریله از لحظه امضا دارای اعتبار حقوقی و لازم‌الاجرا بوده است. بنابراین:
  استناد به عدم ثبت قرارداد در سازمان لیگ، به‌تنهایی نمی‌تواند دلیل موجهی برای نفی اعتبار قرارداد باشد.
  در صورت شکایت رسمی مربی به فیفا، احتمال بالایی برای محکومیت باشگاه استقلال به پرداخت خسارت وجود دارد.

انتهای خبر/177816/