به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری آنا، آزاده شوشتری، کارشناس مسائل سیاسی در یادداشتی نوشت: تاکنون از دانشگاه‌های علوم‌انسانی برای برون رفت از بحران‌ها و مسائل روز، شناسایی مسئله، چاره‌اندیشی و پاسخ اجرایی به آن، تقاضایی نشده است و به همین دلیل پژوهش‌های این حوزه به سمت محصول محوری سوق داده نمی‌شوند.
ماهیت علوم انسانی به گونه‌ای است که دانش‌آموختگان مقطع دکتری حتی با راه‌اندازی اندیشکده و یا استارت‌آپ باز هم تا حد زیادی وابسته به نهاد دولت هستند. اگر این دانشجو در نهاد دانشگاه مهارت تفکر انتقادی و پژوهش کاربردی را نیاموخته باشد و ملزم به مسئله شناسی نبوده که برای حل آن راهکار ارائه دهد، کارآفرینی واقعی در علوم انسانی رویا می‌شود.
اقدام مناسب در سیاست‌گذاری پژوهشی کشور، تنقیح و پیمایش قوانین شامل آیین‌نامه و بخشنامه‌های مختلف سازمان‌های تأثیرگذار تا وزارت علوم، تحقیقات و فناوری و قانون اساسی است و باید به مقررات و وجود خلاها واقف بود به عنوان مثال در سال ۱۳۹۱ یک آیین‌نامه به موسسات آموزشی تراز اول با عنوان هدفمندسازی پایان‌نامه‌های دکتری علوم‌انسانی، ابلاغ شد و به راستی چه چیزی بالاتر از این آیین‌نامه برای جهت‌دهی به پژوهش‌های دانشگاه به سوی نیازهای جامعه وجود دارد این نیاز از یک‌دهه پیش احساس شده ولی اجرایی نشده و مشکل در عملکرد و تبعیت وجود دارد.
پژوهش اگر در دانشگاه اتفاق می‌افتد، تابعی از سیاست‌های دولت بوده و منابع مالی برای انجام و تولید یک پژوهش نیازمحور و مسئله‌یاب، زمانی اختصاص می‌یابد که نهاد دولت، نیازهایش را به دانشگاه اعلام کند در موضوع کرونا، دولت به موسسات پژوهشی مانند رازی و انسیتیتو پاستور و دانشگاه های علوم پزشکی و غیره مراجعه کرد و درخواست تولید واکسن داشت، صورت مسئله واضح بوده و بحران نیز مشخص، ویروس همه‌گیری وجود داشته و به واکسن نیاز بود و نهاد آموزشی و پژوهشی به این نیاز پاسخ داد.
سئوال این است که چرا در حوزه علوم‌انسانی این اتفاق نمی‌افتد؟ و آیا تاکنون از دانشگاه‌های علوم‌انسانی تقاضا شده که برای برون رفت از بحران‌ها و مسائل روز، مسئله را شناسایی کنند، برای آن چاره‌اندیشی کنند و پاسخ اجرایی ارائه دهند؟ در این وضعیت دانشگاه‌ها منابع مالی، اعتباری و شأنیت لازم در این حوزه را پیدا نکرده و انتظار نمی‌رود که پژوهش‌های این حوزه به سمت محصول محوری سوق داده شوند.
انتهای پیام/۴۱۶۷/