فسخ قرارداد یک طرفه بازی تدارکاتی ایران مقابل کانادا از سوی فدراسیون فوتبال کانادا و نامشخص بودن مبلغ غرامت بیشتر از هر زمانی نشان داد حقوق ورزش در فوتبال ایران یک حلقه گمشده است.
به گزارش خبرنگار گروه ورزش خبرگزاری آگاه، فسخ قرارداد بازی تدارکاتی ایران مقابل کانادا از سوی فدراسیون کانادا آن هم در روزهایی که تیم ملی
بیشتر از هر زمان دیگر به برگزاری بازی تدارکاتی برای حضور قدرتمند در جام جهانی نیاز دارد؛ نشان داد ورزش ایران به خصوص فوتبال با مشکلات حقوقی بسیار زیادی روبه‌رو است.
پس از اینکه فدراسیون فوتبال با تصمیم بی‌سابقه اعضای هیئت‌رئیسه در بهمن‌ماه سال گذشته به سرپرست واگذار شد، مشکلات فوتبال یکی پس از
دیگری عیان شد؛ به طوری که به جرئت می‌توان گفت فوتبال ایران پس از عزل موقت عزیزی خادم، در سراشیبی سقوط قرار گرفت. شکست ایران
مقابل کره‌جنوبی، نامشخص بودن وضعیت مربیان کادر فنی، نبود برنامه مشخص برای فیفادی پیش‌رو، حواشی تلخ بازی ایران مقابل لبنان که
بازتاب بین‌المللی داشت، بازداشت نایب‌رئیس سوم فدراسیون، اختلافات اعضای هیئت‌رئیسه با یکدیگر که بارها نشان داد این افراد تنها در عزل
رئیس خود متحد بودند و پس از آن هرکدام به دنبال سهم‌خواهی بودند،بخشی از مشکلات فدراسیون فوتبال در زمان سرپرستی بود.
با این حال فدراسیون فوتبال تقریبا از چند هفته پیش بحث برگزاری بازی تدارکاتی مقابل کانادا را رسانه‌ای کرد. مسئولان فدراسیون مدعی بودند
انتخاب کانادا و کسب درآمد از این بازی برای فدراسیون فوتبال اتفاق ویژه‌ای است. البته از حق نگذریم، انتخاب کانادا به لحاظ فنی تصمیم درستی
بود؛ اما سهم ایران از این بازی با توجه به پولی که فدراسیون کانادا کسب می‌کرد بسیار ناچیز بود، با این حال برگزاری یک بازی تدارکاتی با توجه به
اینکه تمامی تیم‌های راه‌یافته به جام جهانی در حال آمادگی هستند؛ خبر امیدوارکننده بود. اما این امیدواری چندان طول نکشید و خیلی زود از سوی فدراسیون کانادا این بازی لغو شد.
لغو بازی ایران مقابل کانادا از سوی فدراسیون کانادا واکنش‌های زیادی به دنبال داشت. طولانی‌ترین فیفادی تیم ملی بدون بازی تدارکاتی سپری
می‌شود و اسکوچیچ سرمربی تیم ملی که تا امروز ساکت بود، صدایش درآمد و از مسئولان فدراسیون به شدت گلایه کرد. البته برخی حقوقدان‌های
ورزشی مدعی شده‌اند فدراسیون فوتبال از این فسخ یک طرفه می‌تواند غرامت بگیرد. اما مبلغ غرامت در قرارداد قید نشده و مسئولان فدراسیون
فوتبال هم مدعی هستند اگر قرارداد را منتشر کنند، ممکن است دچار دردسر شوند. حال این سوال مطرح شده وقتی قراردادی از سوی یکی از طرفین
فسخ شده؛ انتشار آن ممکن است چه عواقبی به همراه داشته باشد؟!
البته این اولین بار نیست که فوتبال ایران به خاطر نبود استانداردهای حقوقی دچار مشکل شده؛ هنوز پرونده سیاه ویلموتس باز است و فدراسیون
فوتبال ایران باید به خاطر عقد قرارداد سراسر اشتباه، سنگین‌ترین غرامت تاریخ را پرداخت کند. مسائلی این چنینی در حوزه فوتبال نشان می‌دهد
مسئولان به حقوق ورزش کمترین توجه را دارند. از سال‌های گذشته هرگاه نیاز به حقوق ورزشی در عقد قراردادها احساس می‌شد عده‌ای مدعی
بودند که دانستن علم حقوق ورزشی نقشی در این اتفاقات ندارد، اما شکست‌های پی در پی در دادگاه‌های ورزش، محکومیت باشگاه‌های ورزش و
پرداخت غرامت به بازیکنان و مربیان خارجی نشان داد این موضوع خیلی جدی است و حداقل باید در مجامع بین‌المللی از مواهب حقوق ورزش
استفاده کرد تا به فوتبال ایران کمتر دچار آسیب شود.
متأسفانه پرونده‌های حقوقی از باشگاه‌های ایران و فدراسیون فوتبال در فیفا به قدری زیاد است که می‌توان فوتبال ایران را در این نهاد بین‌المللی
سرآمد دانست. بخشی از این پرونده‌ها به خاطر شکایت مربیان و بازیکنان خارجی است که عمر کوتاهی هم در فوتبال ایران داشته‌اند اما به خاطر
عقد قراردادهای نادرست، مدت کوتاهی را در ایران سپری کرده‌اند و پس از آن راهی کشورشان شده‌اند و با شکایت به فیفا پول هنگفتی را هم به
جیب زده‌اند. این اتفاق به قدری تکرار شده که بعید نیست افرادی که به دنبال عقد قرارداد با فدراسیون فوتبال یا باشگاه‌های فوتبالی هستند از این
موضوع مطلع هستند و بهترین استفاده را می‌برند.
یکی از پرونده‌های جنجالی اخیر عقد قرارداد سرمربی تیم ملی بود. مارک ویلموتس یا به تعبیر رئیس اسبق فدراسیون فوتبال، نجیب‌زاده بلژیکی در
مدت زمان کوتاهی که به عنوان سرمربی در ایران حضور داشت؛ توانست از گاف‌های مسئولان فدراسیون فوتبال در قراردادش به نحو احسن استفاده
کند و این فدراسیون را به پرداخت چندین میلیون یورو محکوم کند. البته این اتفاق دردناک هنوز به پایان نرسیده اما با توجه به شواهد بعید است
فدراسیون فوتبال بتواند به راحتی از این گرفتاری نجات پیدا کند.
اگر بخواهیم به محکومیت‌های ورزشی در فوتبال ایران اشاره کنیم؛ باید لیست بلندبالایی را بررسی کنیم؛ گابریل کالدرون به خاطر عدم پرداخت حق و
حقوق‌اش، محرومیت پرسپولیس را رقم زد، باشگاه استقلال هم در پرونده آندره‌آ استراماچونی محکوم شد. انتقال کریستوفر ره هم یکی از
عجیب‌ترین نقل و انتقالات فوتبال ایران بود، او پسر دایی ژرژ وه‌آ است و در سال ۲۰۰۳ با پرسپولیس یک پیش‌قرارداد امضا کرد؛ اما هرگز به ایران
نیامد و با همان پیش‌قرارداد توانست پرسپولیس را محکوم و غرامت دریافت کند! در اوایل فرودین‌ماه امسال هم بعد از شکایت بوژیدار رادوشوویچ
علیه باشگاه پرسپولیس مبنی بر پرداخت نشدن مطالباتش، فیفا این باشگاه را به پرداخت ۸۶۶ هزار یورو محکوم کرد.
داستان محرومیت باشگاه‌ها و فدراسیون فوتبال سال‌هاست فوتبال را با چالش روبه‌رو کرده است، اما در این میان سوال اصلی این است که چه
کسانی مقصر این اتفاقات هستند؟ آیا کم سوادی مدیران فوتبال این شرایط را به وجود آورده یا حضور پررنگ دلالان؟! با یک بررسی اجمالی به خوبی
متوجه می‌شویم این دو موضوع ارتباط نزدیکی با هم دارند؛ خیلی از دلالان در نقش وکلای حقوق ورزشی مدیران کم‌سواد فوتبال را به خود جذب
می‌کنند و در نهایت قراردادی نوشته می‌شود که به جای برد- برد به برد و باخت بدل می‌شود و در نهایت به فوتبال ایران ضربه می‌زند. در واقع اکثر
مدیران فوتبال کشورمان به زبان انگلیسی مسلط نیستند و همین موضوع می‌تواند مسیری برای دلالان باشد تا از این آب‌گل آلوده ماهی بگیرند.
نمونه آن هم قرراداد ویلموتس بود که کم‌دانشی مدیران وقت به خوبی در آن مشهود بود؛ اگر آن‌ها می‌دانستند عبارت or در قرارداد ویلموتس به
ضرر ۶ میلیون یورویی منتهی می‌شود قطعا چنین قراردادی نمی‌نوشتند!
حالا دوباره پرونده‌ای دیگر در فوتبال ایران باز شده و آن هم فسخ قرارداد بازی دوستانه از سوی فدراسیون کاناداست؛ البته فسخ این قرارداد بیشتر از
اینکه به لحاظ مالی به فدراسیون فوتبال ضربه بزند؛ به لحاظ اعتباری به تیم ملی ضربه زد. طولانی‌ترین فیفادی پیش‌رو به خاطر این فسخ یک طرفه
از بین رفت و حالا شاگردان اسکوچیچ مجبورند این زمان طلایی را بدون بازی تدارکاتی سپری کنند. از مفاد این قرارداد هنوز کسی مطلع نیست و
همانطور که پیش‌تر هم اشاره شد فدراسیون فوتبال اعلام کرده اجازه انتشار این قرارداد را ندارد.
سید مهدی محمودی وکیل بین المللی فوتبال ایران درباره فسخ قرارداد یک طرفه از سوی فدراسیون کانادا گفت: قبل از اینکه قراردادی امضا شود؛
یک قرارداد بین طرفین رد و بدل می‌شود که به آن قرارداد NDA گفته می‌شود؛ این قرارداد برای عدم افشای اطلاعات است که طرفین امضا می‌کنند.
پس از امضای این قرارداد، طرفین قرارداد دیگری امضا می‌کنند. ما تا زمانی که از مفاد قرارداددوم مطلع نباشیم، نمی‌توانیم هیچ اظهارنظری داشته
باشیم. بنابراین به نظرم هر مطلبی را که دوستان مطرح می‌کنند نمی‌توان به آن استناد کرد. البته می‌توانند بندی که در مورد غرامت بوده و آیا در
صورت فسخ هر یک از طرفین به آن‌ها غرامتی تعلق می‌گیرد یا خیر را منتشر کنند اما به طور کلی در این شرایط فدراسیون فوتبال باید محتاط عمل کند.
وی در پاسخ به این سوال که آیا فدراسیون فوتبال می‌تواند ادعای غرامت داشته باشد در صورتی که در قرارداد به آن اشاره نشده است، عنوان کرد:
این موضوع بستگی به نظر قاضی با توجه به مفاد قرارداد دارد. باید این موضوع بررسی شود که اصلا آیا غرامت در این قرارداد قید شده یا خیر. ضمن
اینکه قاضی پرونده آن را مشخص می‌کند. شاید اصلا در قرارداد قید شده در صورت فسخ از سوی طرفین، هیچ خسارتی تعلق نمی‌گیرد. به همین
خاطر معتقدم تا زمانی که مفاد قرارداد مشخص نشود نمی‌توان به درستی در مورد آن اظهارنظر کرد.
این وکیل بین‌المللی در پاسخ به این سوال که آیا فدراسیون فوتبال می‌تواند از کانادا شکایت کند یا خیر، اظهار کرد: طرف قرارداد فدراسیون فوتبال
است و باید ببینیم در قرارداد به این موضوع چطور اشاره شده است. آیا در قرارداد قید شده که طرفین می‌تواند به CAS شکایت کنند یا خیر. همانطور
که گفتم ما مفاد قرارداد را نمی‌دانیم، بنابراین فدراسیون فوتبال باید برمبنای قرارداد به مراجع ذی‌صلاح قضایی ورزشی مراجعه کند.
محمودی گفت: در ورزش ایران حقوق ورزشی کمتر مورد توجه قرار می‌گیرد و این باعث می‌شود فوتبال ایران پرونده‌های زیادی در فیفا داشته باشد
که اغلب با محرومیت یا بسته شدن پنجره نقل و انتقالات باشگاه‌ها یا پرداخت غرامت همراه است. در صورتی که ما وکلای برجسته زیادی داریم که
در دادگاه حکمیت ورزش برنده شده‌اند. اما متأسفانه در فوتبال ایران بعد از اینکه قرارداد منعقد می‌شود آن را در اختیار وکلا قرار می‌دهند و انتظار
دارند از آن‌ها دفاع و برنده هم شوند؛ در صورتی که تیم حقوقی قبل از انعقاد قرارداد باید در جریان موضوعات قرار بگیرد و قبل از عقد قرارداد مسائل
را بررسی کند. اما در ایران این شرایط کمتر دیده می‌شود یا بعضاً افرادی به عنوان حقوقدان قرارداد امضا می‌کنند که از مسائل حقوقی اطلاعات زیادی
ندارند و در نهایت باعث می‌شود پرونده به مراجع ذی‌صلاح ارجاع داده شود و محرومیت و محکومیت را برای فوتبال ایران رقم بزنند.
انتهای خبر/13169/