به گزارش خبرنگار حوزه رفاه گروه اجتماعی خبرگزاری آنا، اولین قانون فرزندخواندگی مصوب سال 1353 بود که 30 سال بعد و در اوایل دهه هشتاد تیمی متشکل از سازمان بهزیستی، قوه قضائیه و سایر دستگاه‌های مرتبط نسبت به تدوین لایحه اصلاحی آن اقدام کردند.
در سال 83 قانون اصلاح قرزندخواندگی و لایحه اصلاحی آن تقدیم مجلس شد اما بعد از گذشت حدود یک دهه در سال 92 قانون «حمایت از کودکان بی‌سرپرست و بدسرپرست» به تصویب مجلس شورای اسلامی رسید.
از جمله تغییرات این قانون این بود که پیش از آن تنها زنان و مردانی که نمی‌توانستند صاحب فرزند شوند توانایی اخذ سرپرستی کودکان حاضر در مراکز بهزیستی را داشتند اما بر اساس ماده پنج قانون جدید کسانی که پنج سال از تاریخ ازدواج آنها گذشته باشد و از این ازدواج صاحب فرزند نشده باشند مشروط به آنکه حداقل یکی از زوجین بیش از 30 سال داشته باشد، زوجینی که دارای فرزند بوده مشروط به آنکه حداقل یکی از آنها بیش از 30 سال سن داشته باشد و همچنین دختران و زنان بدون همسر در صورتی‌که حداقل 30 سال سن داشته باشند می‌توانند سرپرستی کودکان و نوجوانان حاضر در مراکز بهزیستی را بر عهده بگیرند.
این قانون اصلاحی سال 92 دو آئین نامه داشت که آئین نامه‌های آن در اصل با وجودی که این قانون در سال 92 به تصویب رسید، سال 95 به تصویب رسید و ابلاغ شد.
در بند ج ماده ۵ قانون فرزندخواندگی آمده است «دختران و زنان بدون شوهر، در صورتی که حداقل 30 سال سن داشته باشند، منحصرا حق سرپرستی اناث را خواهند داشت» اما در این میان این ابهام به‌وجود می‌آید که اگر زنان مجردی که سرپرستی فرزندی را قبول کردند قصد ازدواج داشتند چه اتفاقی برای آنها می‌افتد؟ آیا قانون آنها را از ازدواج منع می‌کند؟
حبیب‌الله مسعودی فرید معاون امور اجتماعی سازمان بهزیستی کشور در گفتگو با خبرنگار رفاه گروه اجتماعی خبرگزاری آنا در ارتباط با این موضوع اظهار کرد: بر اساس قانون، سازمان بهزیستی مخالف ازدواج دختران مجردی که بچه‌ای را به فرزندخواندگی قبول می‌کنند نیست فقط باید همسر آن فرد مورد تأیید سازمان بهزیستی باشد که آیا این صلاحیت را دارد به عنوان والد آن کودک باشد یا خیر، البته وقتی زوجینی هم برای فرزندخواندگی می‌آیند ما صلاحیت هر دو را بررسی می‌کنیم.
وی تصریح کرد: در این شرایط یک خانمی آمد و سرپرستی یک فرزند را به عهده گرفت، اگر بخواهد ازدواج کند ما مانع ازدواج نمی‌شویم ولی حتماً باید فردی که دوباره وارد زندگی این بچه‌ها می‌شود بیاید و این فرزندخواندگی را بپذیرد و بگوید که من هم قبول دارم که این بچه فرزندخوانده من باشد. همچنین خود آن فرد هم از لحاظ این‌که آیا شرایط فرزندخواندگی را دارد به‌عنوان پدر این بچه شناسایی شود. ما چنین چیزی را نداریم که نباید فرد ازدواج کند.
معاون امور اجتماعی سازمان بهزیستی کشور در پاسخ به این سؤال که در صورتی که زوج حائز شرایط نباشد و از کودک سلب مسئولیت شود این موضوع باعث آسیب به کودک می‌شود، گفت: کارشناسان ما همه جوانب را بررسی می‌کنند که ببینند آیا کودک می‌تواند شرایط حضور در خانواده را داشته باشد؛ مثلاً مرد اعلام کند به شرطی می‌آیم که این بچه نباشد. همچنین ممکن است پدر بیاید و اعتیاد داشته باشد و یا وضعیت روانی مناسبی نداشته باشد که دیگر در این وضعیت شرایط زندگی خوبی نمی‌شود.
مسعودی فرید در پایان گفت: حتماً کارشناس و مددکار ما موضوع را بررسی می‌کند و همه موارد را از لحاظ وابستگی و دلبستگی در نظر می‌گیرند. موضوع اصلی ما مصلحت کودک است.
انتهای خبر/5203/